Natuurkunst van de Veluwe
20 februari
Het dooit. En niet zo zunig, zeggen we hier in Ede. Hier en daar is nog een restje sneeuw te vinden, maar wind, regen en temperaturen die weer richting de 10 graden kruipen hebben een einde gemaakt aan een stukje winter. En zo voelt het ook. De merels fluiten, de heggenmus evenzo. Het gedichtje dat ik eens schreef komt weer bij me boven, al scheen op dat moment de zon;
De Smid
Stralen van de dageraad
transparante kathedraal.
In de smidse van het Al-tijd
slaat Hij weer een Nieuw Verhaal.
Drupplen spatten op het aambeeld
waar Hij smeedt het nu van toen
en 't winterzilver omsmelt
tot verlichtend lentegroen.
De foto die ik vandaag wil plaatsen nadat ik hem vanmorgen maakte heeft alles te maken met het tweede project waarover ik nog geheimhouding moet houden. Eén ding kan ik wel vermelden en ik kan het in het Nederlands niet zo mooi verwoorden als de Engelsen het doen: In these pictures there’s more to it then meets the eye… Er is echt meer aan de hand met deze ogenschijnlijk sombere opname van een paar eenvoudige heidepollen. Zie je het?
