Mandy - Nellestein

Op de Kalender!

Artiestenleven

Eindelijk even een stukje tijd voor deze nieuwsbrief.  Er valt aardig wat te doen in atelier de Hoogzit, vandaar dat u mij even heeft moeten missen in woord. Maar met de vele activiteiten valt evenzo aardig wat nieuws te brengen.

Zoals vermeld in beeld in de vorige nieuwsbrief, loopt inmiddels de expositie Zomersalon in Galerie Zuid (Molenweg 109)en ben ik weer blij mee te mogen doen, samen met Liesbeth Steenbeek, Marian van Veen en uiteraard een meer-tal collega kunstenaars, waaronder Guus Kuit zelf met zijn prachtige etsen.

Het mag nog wel eens gezegd dat echtpaar Kuit een wondermooie plek heeft gecreëerd in het Harskampse waar een immer hartelijk ontvangst groot deel is van de bijzondere sfeer van hun galerie, lijstenmakerij en uitstalling van honderden boeken en aantrekkelijke vintage. Om de beeldentuin en picknickplek, alsmede kabouter- en het engelenpad niet te vergeten. Voor openingstijden van deze expositie verwijs ik u nog maar eens naar de website;

www.galeriezuid.nl

Het werk voor deze galerie heb ik naast het illustreerwerk voor inmiddels drie kinderboeken, de kerstkaart voor de Manege Zonder Drempels en wat tussendoor ontwerpen van belang, toch nog voor elkaar kunnen boksen, al had ik zulke mooie plannen voor twee grote olieverf stukken. Deze hoop ik komend jaar te gaan verwezenlijken. Inmiddels is daar al iets bijzonder moois in gaande, waarover in een latere nieuwsbrief wellicht meer.

Echter er is nog iets dat mijn aandacht vraagt en waarover ik u hierbij vast wil informeren.

Het OPEN ATELIER WEEKEND te Ede!

Dit valt in het weekend van de aanvang van de Heideweek, te weten 24 en 25 augustus. U kunt een route volgen door heel Ede, waar een grote groep kunstenaars hun diverse disciplines ten toon stellen. Ter uwer informatie en oriëntatie:

www.edese-atelierroute.nl

Na twee samenkomsten te hebben bij gewoond, kan ik niet anders zeggen dan dat deze route meer dan de moeite waard is. Blij mee te mogen doen, exposeren onder het dak van Atelier de Hoogzit eveneens mijn kwastgasten die hun beste schilderbeentje voor gaan zetten en de oud-kwastgasten van mijn moeder, ondergetekende en zullen uiteraard werken van mijn moeder te zien zijn.

De week erop geef ik een demo oude ambacht schilderkunst tijdens de Oud Lunterse dag 31 augustus, Dorpsstraat.

Zoals mam altijd zei; het artiestenseizoen is weer in volle gang! U bent zeer welkom😊

Met kleurrijke groet,

Mandy

 Artist's life

Finally some time for this newsletter.  There is quite a bit to do in the Hoogzit studio, which is why you missed me for a while. But with the many activities there is also quite a bit of news to offer.

As mentioned in the picture, the Summer Salon exhibition is now running in Galerie Zuid (Molenweg 109) and I am happy to be able to participate again, together with Liesbeth Steenbeek, Marian van Veen and of course several fellow artists, including Guus Kuit himself with his beautiful etching.

It may be said that the Kuit couple have created a wonderful place in Harskamp where a warm welcome is a large part of the special atmosphere of their gallery, frame shop and display of hundreds of books and attractive vintage. Not to forget the sculpture garden and picnic area, as well as the gnome and angel path. For opening hours of this exhibition I refer you again to the website;

www.galeriezuid.nl

In addition to the illustrating work for three children's books, the card for the Manege Zonder Dremples and some designs, I was still able to complete the work for this gallery, even though I had such great plans for two large oil paintings. I hope to achieve this in the near future. Something very beautiful is already happening in this regard, about which we may read more in a later newsletter.

However, there is something else that requires my attention and about which I would like to inform you.

The OPEN ATELIER WEEKEND in Ede!  To your information and orientation:

www.edese-atelierroute.nl

This takes place on the weekend of the start of Heideweek, namely August 24 and 25. You can follow a route through the whole of Ede, where a large group of artists exhibit their various disciplines.

After attending two meetings, I can only say that this route is more than worth it. Happy to be able to participate, my brush guests who will put their best painting foot forward and my mother's former brush guests, the undersigned, will also be exhibiting under the roof of Atelier de Hoogzit and my mother's works will of course be on display.

The following week I will give a demo of old craft painting during the Oud Lunterse day on August 31, village street.

Like mom always said; the artist season is in full swing again! You are most welcome😊

With colorful greetings,

Lees meer >> | 12 keer bekeken

Loops en Lunters

Loops en Lunters

De titel zal wellicht wat vragen oproepen. Verder lezend zal je ontdekken dat het één alles met het ander te maken had op een weer eens bijzonder gedeeld moment.

“Je bin uutgenoodegd veur ’t bijwoone van de eerste Algemene Vergaodering van de Stichting Oud Lunterse Dag”, klonk de aanhef in de mijn niet mis te verstane “moer’s taol”. Dat, omdat ik weer met een kraam op de illustere dag ons schilderwerk mag presenteren. Een traditie die ik van mijn moeder overgenomen heb.

Een andere traditie die de Kemissie (ondertiteling : Commissie) heeft doorgezet naar mij is de eervolle taak de sticker voor het feest te mogen ontwerpen. Daar was ik die maandag mee bezig. Of beter gezegd, ik had er de laatste hand aan gelegd.

Daarvoor had ik schilderles gegeven aan één van mijn clubs, dus om even op adem te komen en de honden te luchten, hoog tijd de wandelschoenen onder te binden. Bliss, mijn jachthondje is loops. Loops en jacht betekent hond weg als ik haar nu los laat. Dus heeft ze helaas lijn-arrest.

Om de reuen niet in de verleiding te brengen een uitgestippelde plasroute te volgen die Bliss met veel bliss uitzet, loop ik nu niet in de losloopgebieden die Ede rijk is. Het zijn nu stadswandelingen en we ontdekken werkelijk fantastische dingen, moet gezegd.

Zo koos ik die middag een pad dat langs de Eikelakkers voerde en passeerde een huis waar een kunstenaar moet wonen. Een artistieke tuin, houten bank met een trots “LUNTEREN” erop doet mij vermoeden dat het hier ook een boreling van het genoemde dorp betreft.

Maar tot mijn grote verrassing trof ik tegenover het huis een lantaarnpaal aan met een reeks stickers. Bovenaan een aantal die mijn moeder gemaakt heeft voor Oud Lunteren, mijn laatste eronder. En zo was de “loop” weer rond.

In heat and Lunters

The title may raise some questions. As you read on, you will discover that one thing had everything to do with the other in another special shared moment.

“You are invited to attend the first General Meeting of the Oud Lunterse Dag Foundation,” was the opening line in my unmistakable “moer's language”. That's because I can once again present our painting work with a stall on the illustrious day. A tradition that I inherited from my mother.

Another tradition that the Kemission (subtitle: Commission) has passed on to me is the honorable task of designing the sticker for the party. That's what I was working on that Monday. Or rather, I had put the finishing touches on it. Before that I had given painting lessons at one of my clubs, so to catch my breath and give the dogs some air, it was high time to put on my walking boots.

Bliss, my hunting dog is in heat. In heat and hunting means dog gone if I let her loose now. So unfortunately she is under leash arrest. In order not to tempt the males to follow a mapped out pee route that Bliss sets out with great bliss, I do not now walk in the off-leash areas in Ede.

They are now city walks and we discover really fantastic things, it must be said. That afternoon I chose a path that led along the Eikelakkers and passed a house where an artist must live. An artistic garden, wooden bench with a proud “LUNTEREN” on it makes me suspect that this is also a born of the village mentioned. But to my great surprise I found a lamppost opposite the house with a series of stickers. At the top are some that my mother made, my last one below. And so the “loop” came full circle again.

Lees meer >> | 47 keer bekeken

Koninklijke tweeling

Koninklijke tweeling

Koninginnedag werd van oma’s huis uit altijd vrolijk gevierd. Het oranje strikje op de blouse of revers mocht niet ontbreken.

Inmiddels zijn we jaren verder, mag de nieuwe datum en viering inmiddels Koningsdag heten en ik vind het nog altijd een heerlijke traditie. Afgelopen zaterdag heb ik daarom mijn knot omspannen met een vrolijke oranje mini boa.

Evenzo loop ik elk jaar traditioneel via de Trapakkers, een historisch stukje landbouwgrond in Ede, richting dorp (ik weiger mijn geboorteplaats stad te noemen) om een deel van de kleedjesmarkt te gaan bekijken. Maar het feest begint al bovenaan de berg. Het huis op de hoek.

De bewoners van dit schilderachtige stolpje zetten elk jaar een aantal leuke verrassingen aan de weg. Gratis. Zo heb ik er twee keer een prachtig boek mee genomen waarmee ik mijn Koninginnedag van destijds verlengde voor een heerlijk aantal maanden.

Tot mijn verrassing betrof het aanbod deze keer iets heel anders. Poppen! En nog hele knappe ook. Inclusief kleine bijbehorende knuffeltjes.

Eén popje dat naast drie andere op een stoel gezet was trok direct mijn aandacht. Misschien door zijn matrozenpakje, mijn vader vergezelde me die dag. Hij is bij de Marine Vliegdienst geweest en daar nog altijd van verguld. Dit popje betrof een olijk ventje met een leuk snuitje, in het bekende wit en blauw.

In een tas naast de stoel bevond zich de rest van de familie speelgoed. Eén ervan was wat onder geraakt. Ik viste het eruit en het bleek een meisje in matrozenoutfit! Toen ik haar gezichtje bekeek stond ik versteld… Ze leek als twee druppels water op de dochter van onze buurjongen, de kleindochter van onze buurvrouw.

Deze twee kleintjes gingen met me mee. In elke jaszak één. Grappig hingen zij over de rand, “kijkend” waar hun reis zou eindigen. Op de markt troffen we nog een film over de indrukwekkende vlucht van een vliegtuig, een geknipte vondst voor mijn vader. Ik betaalde de DVD met een euro uit de portemonnee van mijn  moeder. Ze voelde hiermee zo dichtbij en deelgenoot van de viering.

Moet ik nog even melden dat het boek dat ik vorig jaar meenam van het huis daar op de hoek “Mijn moeder” heette. Geschreven door Tineke Beishuizen, de dame die ons als eerste interviewde als moeder en dochter kunstenaar. Dat kan toch geen toeval geweest zijn.

Thuis, waar de koffie, thee en koningskoeken op tafel kwamen, zette ik het geadopteerde tweetal op een kussen en maakte er een foto van. Stuurde deze naar onze buurvrouw. Het lag niet aan mij, ook zij stond versteld hoeveel gelijkenis het matrozenmeisje met haar nazaat vertoonde. Ik liet haar weten dat ik iemand blij wilde maken met dit grappige stel. Aldus verhuisden dat koninklijke weekend de twee kleine reizigers naar het adres een eindje verderop waar zij vorstelijk werden ontvangen.

Koningsdag, misschien is het verheven gevoel van feestelijkheden dat bijzonderheden uitnodigt? Ik weet het niet. Maar tevreden rolde ik die avond de vlag en wimpel weer op hun stok, bedankte de kleine oranje boa voor diens vrolijke kleur en stopte mijn oranje boven weer in de bewaarlade. Samen met een aantal mooie, nieuwe herinneringen.

Royal twins

Queen's Day was always celebrated cheerfully at Grandma's house. The orange bow on the blouse or lapel could not be missed.
Years later, the new date and celebration can now be called King's Day and I still think it is a wonderful tradition. Last Saturday I therefore tied my bun with a cheerful orange mini boa.
Likewise, every year I traditionally walk via the Trapakkers, a historic piece of agricultural land in Ede, towards the village (I refuse to name my birthplace city) to see part of the cloth market. But the party starts at the top of the hill. The house on the corner.
The residents of this picturesque cottage throw up a number of nice surprises every year. For free. For example, I twice took a beautiful book with me, which extended my Queen's Day celebration for a wonderful number of months.
To my surprise, the offer this time was something completely different. Dolls! And very handsome too. Including small matching cuddly toys.
One doll that was placed on a chair next to three others immediately caught my attention. Maybe because of his sailor suit, my father accompanied me that day. He served in the Naval Flight Service and is still very proud of it. This doll was a cheerful little boy with a nice little face, in the well-known white and blue.

In a bag next to the chair were the rest of the family Toy. One of them was a bit under. I fished it out and it turned out to be a girl in a sailor outfit! When I looked at her face I was amazed... She looked exactly like the daughter of our neighbor, the granddaughter of our neighbor.
These two little ones came with me. One in each pocket. Funny they were hanging over the edge, “looking” where their journey would end. At the market we found a film about the impressive flight of an airplane, a perfect find for my father. I paid for the DVD with a euro from my mother's wallet. She felt so close to this.

I should also mention that the book I took with me from the house on the corner last year was called “My Mother”. Written by Tineke Beishuizen, the lady who first interviewed us as a mother and daughter artist. That couldn't have been a coincidence.

At home, where the coffee, tea and king cakes were served, I placed the adopted pair on a pillow and took a photo of them. Sent this to our neighbor. It wasn't just me, she was also amazed at how much the sailor girl resembled her descendant. I let her know that I wanted to make someone happy with this funny couple. So that royal weekend the two little travelers moved to the address a little further away where they were received royally.
King's Day, maybe it's a sublime sense of festivity that invites special features, I don't know. But satisfied that evening, I rolled the flag and pennant back onto their stick, thanked the little orange boa for its cheerful color and put my orange top back in the storage drawer. Together with some beautiful, new memories.

Lees meer >> | 57 keer bekeken

gevleugelde verrassing winged surprise

Gevleugelde verrassing

Vandaag is het hier en nu Goede Vrijdag. In herdenking wat de dag betekent, loop ik elke Goede Vrijdag hier de heide over naar de Drieberg. Mijn Golgotha.

Ik zie op elke heuvel een kruis staan. Het pad dat er naartoe voert kan onderlangs genomen worden, dan omhoog en vervolgens loop je vlak langs de drie grafheuvels, want dat zijn het, met links en rechts van je een prachtig uitzicht over de heide en de verre verte.

Vaak gebeurt er iets bijzonders op die dag. Zo maakten bijvoorbeeld twee vliegtuigstrepen een keer een volmaakt kruis tegen de blauwe hemel, toen ik de middelste heuvel aan deed. Dan weer scheen er een zonnestraal niet omlaag, maar recht omhoog. Of ik had een mooie ontmoeting.

Liefst beleef ik de morgen onder druilerige omstandigheden, gelijk mijn gemoed. En zo was het vanmorgen. De honden drentelden en dartelden door de heide, de lucht was zwaar bewolkt en de aangekondigde motregen mocht zich op dat moment echte regen noemen. De zwarte aarde kleefde zich aan mijn laarzen vast en dikke druppels tikten op mijn paraplu.

Na het beluisteren van de koorpartijen van de Matthäus Passion, een perfecte sfeer. Maar de verrassing die mij dit keer wachtte overtrof alles…

Op grote machtige vleugels bewoog zich een roofvogel laag over de struiken. Zij wierp zich even op, een indrukwekkend silhouet tekende zich af tegen het lichte grijs en daar streek ze neer. Precies op de middelste heuvel. De plek waar ik naar op weg was. Een buizerd. Een dier dat mijn hart en ziel heeft. Deze vogel staat symbool voor de dood. Maar ook voor wedergeboorte. Bovendien, een diepe spirituele verbinding met het goddelijke, het universum en de natuur.

Dat deze majestueuze vogel nu net dat moment koos om daar te landen. Zij, want het was een groot exemplaar, ongetwijfeld een dame, bleef zitten, tot de honden en ik het pad op kwamen dat langs de Drieberg leidt. Het leek of ze op ons wachtte. En net voor we op de plaats des heils aan kwamen, zweefde ze gracieus het dal in.

Toeval? Creatie? Gratie... En opnieuw schieten mij de waterlanders in de ogen te mogen weten dat dat wat ik daar herdacht niet onopgemerkt bleef.Voor u als lezer is een gebeurtenis zoals ik nu beschrijf mogelijk niets zeggend, maar krijgen we ieder niet dat wat we kunnen verstaan? Voor mij was het een groots gebaar dat de verbinding die Die Mens tussen onze Vader wil herstellen nog altijd springlevend is.

Afscheid nemen is een beetje sterven, schreef een schrijver. Maar weten dat we nooit werkelijk de verbinding verbreken is de grootste en meest gulle gave die ons elke dag kan doen herleven omdat het altijd Pasen mag zijn. 

Winged surprise
Today is Good Friday. In commemoration of what the day means, I walk here on the heath to the Drieberg every Good Friday. My Golgotha.
I see a cross on every hill. The path that leads to it can be taken underneath, then up and then you walk right past the three burial mounds, because that's what they are, with a beautiful view of the heath and the distant surroundings to your left and right.
Often something special happens on that day. For example, two airplane stripes once made a perfect cross against the blue sky as I tackled the middle hill. Then again a ray of sunshine shone not down, but straight up. Or I had a nice encounter.
I prefer to experience the morning under drizzly conditions, just like my mood. And so it was this morning. The dogs strolled and frolicked through the heath, the sky was heavily clouded and the announced drizzle could be called real rain at that moment. The black earth clung to my boots and thick drops hit my umbrella.
After listening to the choral parts of the St. Matthew Passion, a perfect atmosphere. But the surprise that awaited me this time surpassed all of this…
A bird of prey moved low over the bushes on large, powerful wings. She threw herself up for a moment, an impressive silhouette stood out against the light gray and she settled down there. Right on the middle hill. The place I was heading to. A buzzard. An animal that has my heart and soul. This bird symbolizes death. But also rebirth. Furthermore, a deep spiritual connection with the divine, the universe and nature.
That this majestic bird chose that moment to land in that spot. She, because it was a large specimen, undoubtedly a lady, remained seated in the same spot until the dogs and I came up the path that leads past the Drieberg. It seemed like she was waiting for us. And just before we arrived at the place of salvation, she floated gracefully into the valley.
Coincidence? Creation? Grace... 
For you as reader a happening like this might feel like something random. But, are we not gifted that what we each can understand?
And once again tears welled in my eyes to know that what I commemorated there did not go unnoticed. The connection that That Man wants to restore between our Father is still very much alive. Saying goodbye is like dying a little, wrote one writer. But knowing that we never truly disconnect is the greatest and most generous gift that can revive us every day because it may always be Easter.

Lees meer >> | 84 keer bekeken

winds of change

Winds of change

Een prachtig lied van Scorpions. Gezongen in een tijd waarin de verdrukking werd verbrokkeld en een nieuwe tijd van vrijheid en een open toekomst als een wijd speelveld voor degenen lag, die lang achter en muur hadden moeten leven. In broederschap bovendien.

De winden waaien opnieuw. Het zijn geen briesjes meer, maar af en toe wordt het flink stormachtig. Op wereldvlak, maar ook persoonlijk kunnen we die wind van verandering in deze tijd van turbulentie goed vernemen.

Zo deed het mij veel te horen dat Henk Ruseler, beter bekend als de boswachter van de Hoge Veluwe, is overleden. Jaren lang het gezicht van het park die in menig (jong) mens de schoonheid en het grote belang van de natuur heeft wakker gemaakt of aangewakkerd.

Hij was degene die, toen ik hem voorstelde aan de Lepelkoenen(een klein volk met gelijke inspiratie) deze wezentjes hartelijk uitnodigde op de Hoge Veluwe. De speurtocht die aldaar gevolgd kan worden, is er nog altijd een herinnering aan.

Eerder wijdde ik al een blog aan hem en daaruit bleek al hoe ziek hij was. In het laatste contact dat ik met hem had gaf hij echter aan dat het wat beter ging. Helaas ontmoette hij opnieuw een wind of change…

De buurt waarin ik woon, de buren die ik heb, we kennen elkaar al meer dan vijftig jaar. Dan wordt je een beetje familie. Allemaal fijne mensen, bereid elkaar te helpen. De buurjongen die geboren werd toen ik ook nog kind was, is achter het huis van zijn ouders gaan wonen. Muzikant, automonteur. Ik kijk uit op zijn garage waar het altijd gonsde van de muziek en motorisch geronk.

Toegegeven, het was midden in de nacht soms wat veel, maar evengoed een fijne hoek met veel leven.

Na het plotseling overlijden van zijn vader, uiteraard ook een deel van onze geliefde Heuvelsepadfamilie, kon hij het niet meer zo vinden. Deze enorme valwind van verandering heeft hem nu doen besluiten samen met zijn vriendin te vertrekken. Ik zal ze missen. Het wordt stil daar. Windstil, maar ook anders. En ik hoop van harte dat de wind hen thuis brengt, zoekend als zij zijn.

En zo staan we in wereldse en persoonlijke weersomstandigheden onszelf staande te houden terwijl het enige wat niet verandert de verandering zelf is.

Wat ook onveranderlijk is, is die Ene waarop we onze koers mogen richten.

Aldus. de Zuidwester maar weer op en met moed en vertrouwen verder. Gewapend met pen en penseel.

Of muziek. Dat altijd liever dan een werkelijk dodelijk wapen. Met de hoop dat de winds of change magic moments mogen brengen, en zoals Scorpions zo veel belovend zingen;

“Like a stormwind that will ring the freedom bell
For peace of mind
Let your balalaika sing
What my guitar wants to say”

Winds of change
A beautiful song by Scorpions. Sung at a time when oppression was crumbled and a new time of freedom and an open future lay like a wide playing field for those who had had to live behind a wall for a long time. In brotherhood, moreover.
The winds are blowing again. There are no more breezes, but occasionally it gets quite stormy. On a global level, but also personally, we can hear this wind of change well in this time of turbulence.
For example, it hurt me a lot to hear that Henk Ruseler, better known as the forest ranger of the Hoge Veluwe, passed away. For years, it has been the face of the park that has awakened or encouraged the beauty and great importance of nature in many (young) people.
He was the one who, when I introduced him to the Lepelkoenen (a small people with similar inspiration), warmly invited these creatures to the Hoge Veluwe. The treasure hunt that can be followed there is still a reminder of it.
I previously dedicated a blog to him and it showed how ill he was. However, in the last contact I had with him, he indicated that things were going a bit better. Unfortunately, he encountered another wind of change…
The neighborhood I live in, the neighbors I have, we have known each other for more than fifty years. Then you become a bit like family. All nice people, willing to help each other. The boy next door, who was born when I was a child, moved behind his parents' house. Musician, car mechanic. I look out at his garage, which was always buzzing with music and engine whirring.
Admittedly, it was sometimes a bit much in the middle of the night, but it was still a nice corner with a lot of life.
After the sudden death of his father, of course also part of our beloved Heuvelsepad family, he could no longer find his way. This enormous wind of change has now made him decide to leave with his girlfriend. I will miss them. It gets quiet there. Windless, but also different. And I sincerely hope that the wind takes them home, searching as they are.
And so we find ourselves holding up in worldly and personal circumstances while the only thing that doesn't change is change itself. What is also unchangeable is the One upon which we may direct our course.

Thus. back on the storm hat and continue with courage and confidence. Armed with pen and brush.
Or music. Always preferable to a truly deadly weapon. With the hope that the winds of change may bring magical moments, and like Scorpions sing so promisingly;
“Like a storm wind that will ring the freedom bell
For peace of mind
Let your balalaika sing
What my guitar wants to say”

Lees meer >> | 76 keer bekeken

Terug naar Amsterdam

De Majoor is weer thuis

Hoe wondermooi kan iets lopen…In een vorig schrijven heeft u kunnen lezen dat hier in Ede rond Kerst een Pop Up Shop werd gerealiseerd, gevuld met kunst. Ten minste 25% van de verkoop werd geschonken aan het Leger des Heils.

Inmiddels zijn we het nieuwe jaar al in gehuppeld en kan ik melden dat deze pilot een succes is geweest en ondergetekende als exposant genoten heeft van wat het allemaal aan bijzonders met zich mee bracht.

Daar ik nog een portret van Majoor Bosshardt ter beschikking kon stellen, werd door Cor Lourens en Daan Overeem, de organisatoren van de winkel het plan opgevat, om dit toepasselijke onderwerp per opbod te verkopen.

Richting de laatste zaterdag liep de opbrengst op tot ik een berichtje kreeg dat het uiteindelijke bod gevallen was met wel een heel bijzonder verhaal en bestemming.

De heilsoldaat met de soepfiets die aanwezig was op de laatste dag van de expositie kon ons vertellen dat hij een echtpaar, tevens heilsoldaten in Amsterdam, op de hoogte had gebracht van het bestaan van een portret van Majoor Bosshardt. Wat bleek? Het leven van dit echtpaar, Henny en Koos Tinga was zeer nauw verweven met dat van de Majoor. Ze hadden zelfs een huis gedeeld met elkaar en de kinderen Tinga hadden een geliefd extra familielid aan Majoor Bosshardt.

Koos kreeg het portret van zijn broer. En zo kwam het dat Henny en Koos die eerste donderdagmiddag in het nieuwe jaar het portret op kwamen halen hier in Ede en na een bijzonder samenzijn en het mogen aanhoren van hartverwarmende maar ook hartverscheurende verhalen van de minder bedeelden in ons land, deze bijzondere mensen hun “Majoor” weer mee namen naar huis, naar Amsterdam.

Ze is bij mensen die haar innig gekend en van haar gehouden hebben. Ze is weer thuis. Ik had me geen betere bestemming kunnen bedenken en ben de organisatoren zeer dankbaar voor de uitnodiging mee hebben mogen doen met de Pop Up Shop, de alertheid van de man met de soepfiets. En ook nog eens nader kennis hebben mogen maken met het grootse werk dat de heilsoldaten verrichten. Als iemand licht in de donkere dagen van anderen brengt, zijn zij het. In naam van…

Een saluut aan hen!

The Major is back home

How wonderfully beautiful things can be... In a previous letter you read that a Pop Up Shop was created here in Ede around Christmas, filled with art. At least 25% of sales were donated to the Salvation Army.

We have already jumped into the new year and I can report that this pilot has been a success and that the undersigned, as an exhibitor, has enjoyed everything special it brought with it.

Since I was able to make a portrait of Major Bosshardt available, Cor Lourens and Daan Overeem, the organizers of the store, decided to sell this appropriate subject by auction.

Towards the last Saturday, the proceeds increased until I received a message that the final bid had been placed with a very special story and destination.

The Salvationist with the soup bicycle who was present on the last day of the exhibition could tell us that he had informed a couple, also Salvationists in Amsterdam, of the existence of a portrait of Major Bosshardt. What turned out? The life of this couple, Henny and Koos Tinga, was very closely intertwined with that of the Major. They even shared a house with each other and the Tinga children had a beloved additional family member in Major Bosshardt.

Koos received his brother's portrait. And so it was that Henny and Koos came to pick up the portrait here in Ede that first Thursday afternoon of the new year and after a special get-together and hearing heart-warming but also heartbreaking stories from the less fortunate in our country, these special people took “Majoor” back home to Amsterdam.

She is with people who knew her intimately and loved her. She's back home. I couldn't have thought of a better destination and I am very grateful to the organizers for the invitation to participate in the Pop Up Shop, the alertness of the man with the soup bike. And we also had the opportunity to become more acquainted with the great work that the Salvationists do. If anyone brings light to the dark days of others, it is them. In the name of…

A salute to them!

Lees meer >> | 78 keer bekeken

De Majoor op Missie

Onlangs nodigde Cor Lourens, een zeer kundig fijnschilder uit Ede, mij uit mee te doen met een expositie te Ede Centrum. Het betreft een Pop Up winkel met kunstwerken waarvan een deel van de opbrengst van de verkoop geschonken zal worden aan het Leger des Heils. Daan Overeem, enthousiast en erg actief in het bedenken van evenementen rond kunst en Cor Lourens hebben dit plan opgevat, voeren het uit en zo wordt vandaag, we schrijven 22 november, de hele collectie verzameld en met zorg geplaatst op de Vendelstraat in centrum Ede. Dit in een leegstaand hoekpand aan het bevrijdingsplein. Ik ben vereerd mee te mogen doen, temeer daar ook mijn moeder's werk onderdeel mag zijn van de plek die wij mogen behangen met ons aandeel aan schilderijen.

Ik mag het nu al wel verklappen, want deze nieuwsbrief zal pas de lucht in gaan als de onthulling heeft plaats gevonden. Enige jaren geleden schilderde ik Majoor Bosshardt. Al lange tijd wilde ik iets met het schilderij doen wat het Leger des Heils ten goede zou komen. En zie! Daar komt de gelegenheid zo uit de hemel vallen.

Daar het portret toepasselijk is voor het doel, zal het wat meer aandacht krijgen, onthuld en na verhoopt voor een mooi bedrag geveild worden. Ze heeft haar hele leven ingezet voor het mooiste leger van de wereld, maar ook nu, in de vorm van een portret gaat de hoog gewaardeerde Majoor weer op missie!

Voor info van deze pop up winkel zie: mijn exposities. Vijf zaterdagen op rij tot en met 23 december. Van harte welkom!

Recently Cor Lourens, a fantastic fine painter from Ede, invited me to participate in an exhibition in Ede Center. This is a Pop Up shop where works of art will be sold and where part of the proceeds will be donated to the Salvation Army. Together with Daan Overeem, this active artist came up with this plan and today, November 22, the entire collection is being collected and carefully placed on the Vendelstraat in the center of Ede. This in a vacant corner building on the liberation square. I was very honored to be able to participate, especially since my mother's work can also be part of the place that I can decorate with paintings. I can already reveal it now, because this newsletter will only go out when the unveiling has taken place. Some years ago I painted Major Bosshardt. For a long time I wanted to do something with the painting that would benefit the Salvation Army. And see! The opportunity just falls from heaven. Since the portrait is appropriate for the purpose, it will receive more attention, be unveiled and hopefully be auctioned for a nice sum. She has given her whole life to the beautiful salvation army, but even now, in the form of a portrait, the highly esteemed Major is going on a mission again!


For information about this pop up shop see: my exhibitions. Five Saturdays in a row until December 23. Welcome!

Lees meer >> | 103 keer bekeken

Zeven ezeltjes en een vlinder

Zoals beloofd in deze korte nieuwsbrief een beeld van het resultaat van de workshop die we vorige week zaterdag met elkaar gevierd hebben voor Brooks Hospital for Animals. Een instelling waar engelen werken in de vorm van dierenartsen. Het was een feestje om samen te zijn, al werd er af en toe gezucht. Ezeltjes kunnen echt eigenwijs zijn... zelfs als je ze uit de verf wilt laten komen. Vandaar dat één schilderes wijselijk koos voor een kleurrijke vlinder.

As promised in this short newsletter, an image of the result of the workshop that we celebrated together last Saturday for Brooks Hospital for Animals. An institution where angels work in the form of veterinarians. It was a joy to be together, although there were occasional sighs. Donkeys can be really stubborn... even when you want to show them off. That is why one painter wisely chose a colorful butterfly.

Lees meer >> | 111 keer bekeken

Drama

Drama

Er is ongelooflijk veel drama in de wereld op dit moment. Drama, het is een woord dat uit de kunstwereld komt. Immers, het betreft oorspronkelijk een toneelstuk, of dans, een boek, film waarin meestal een geliefde sterft gevolgd door een persoonlijke ontwikkeling van de personen er omheen. Het vraagt in ieder geval op een indringende wijze de aandacht van de toeschouwer, belever.

Daar er op het wereldtoneel overweldigend veel drama ten toon gespreid wordt op dit moment, wordt onze aandacht naar vele plekken getrokken. Maar ook afgeleid van plaatsen waar evenzo de nood hoog is en de aandacht en hulp nu voor stil dreigt te vallen. Bij elk bombardement en bij elke geweldsuitbarsting worden de getallen genoemd van gewonden en gesneuvelde mensen. Mijn aandacht en vraag gaat daarnaast altijd naar de dieren die zij onder hun hoede hadden. Als zij nog in leven zijn, hoe gaan zij verder? Afhankelijk gemaakt van onze zorg. Dat roept een grote verantwoordelijkheid op.

In het puin waarin mensen elkaar zoeken en helpen kijk ik altijd met bezorgde blik of zich niet ergens een hond, kat, paard of ander dier bevindt. Je familie verliezen is het grootste drama. Maar dieren kunnen een belangrijk geworden familielid zijn dat evenzo vreselijk gemist zal worden. Vanuit menselijk perspectief gezien. Maar wat gaat er in hen om? Ze kunnen toch niet begrijpen wat hun wereld aan stukken heeft geschoten?

Gelukkig zijn er instanties die zich gespecialiseerd hebben in de zorg voor deze hulpeloze zielen. In war and peace.

Brooks Hospital for Animals is zo’n organisatie. Voortgekomen uit de zorg voor oorlogspaarden, zet zij zich al jaar en dag in voor dieren die niet alleen afhankelijk zijn van hun eigenaren, maar tevens eigenaren die afhankelijk zijn van hun dieren. Paardenkrachten wel te verstaan. Dieren die hun leven en kracht geven voor het bestaan van mensen die niets anders hebben om hun werk uit te voeren, hun waar op de plek van bestemming te krijgen. In hun onwetendheid en eigen armoede, trekken zij vaak teveel kracht uit het paard of de ezel die hun enige bezit is. Brooks helpt de dieren op de been te blijven, gevoed en gelaafd hun werk te doen en zo een beter bestaan te leiden in plaats van lijden én hun eigenaren daarmee bewust te maken dat ook dieren recht van leven hebben, bovendien van grote waarde zijn. Laten we dat laatste, in welk drama ook, nooit vergeten.

Aanstaande zaterdag organiseren we een workshop voor Brooks Hospital. Ik hoop u volgende keer de resultaten te laten zien.

Drama

There is an incredible amount of drama in the world right now. Drama, it is a word that comes from the art world. After all, it was originally a play or dance, a book or a film in which a loved one usually dies followed by a personal development of the people around the one leaving. In any case, it demands the attention of the spectator in a compelling way.

As there is an overwhelming amount of drama on display on the world stage at this time, our attention is drawn to many places. But also derived from places where the need is also great and attention and help are now in danger of coming to a standstill. With every bombing and every outbreak of violence, the numbers of injured and killed people are mentioned. My attention and questions always go to the animals in their care. If they are still alive, how do they continue? Made dependent on our care. That calls for a great responsibility.

In the rubble where people search and help each other, I always look with concern to see if there is a dog, cat, horse or other animal somewhere. Losing your family is the greatest tragedy. But animals can be an important family member that will also be terribly missed. Seen from a human perspective. But what is going on in their minds? They can't understand what has blown their world apart, can they?

Fortunately, there are agencies that specialize in caring for these helpless souls. In war and peace.

Brooks Hospital for Animals is such an organization. Coming forth from the care for war horses, for many years she has been committed to helping animals that are not only dependent on their owners, but also owners who are dependent on their animals. Horsepower, that is. Animals that give their life and strength for the existence of people who have nothing else to do their work and get their goods to their destination. In their ignorance and own poverty, they often draw too much power from the horse or donkey that is their only possession. Brooks helps the animals to stay on their feet, to do their work fed and refreshed and thus to lead a better life instead of suffering and to make their owners aware that animals also have the right to live and are also of great value. Let us never forget that last point, in any drama.

Lees meer >> | 117 keer bekeken

"Bewapend"

Gewapend met penseel

De afgelopen twee weken stonden op atelier de Hoogzit opnieuw in het teken van magie. Ik kan melden dat ik weer in contact ben geweest met Mildred Elfenbein, de vertegenwoordigster van het Kleine Volk, op de Hoge Veluwe. De speurtocht naar de Lepelkoenen aldaar verrijkt zal worden met vondsten van het Sint Hubertus Hert.

Daarnaast heb ik de eerste illustratie bijna af gekregen voor het boek vol magie van Greetje. Prachtig werk om te doen, gezien er een werkelijke wereld achter het verhaal schuil gaat in huize en stallen Hakvoort.

Dit terwijl elders de wereld in brand staat, wat mij bijzonder raakt. En toch werk ik aan mooie dingen. Als tegenhanger van al die gruwelijkheden die mensen elkaar en onze medeschepselen aan doen. Het is te groot om te bevatten. Maar het brengt een gevoel in mij teweeg nog meer moois en goeds te maken. Niet uit wanhoop. Maar uit een bewustzijn dat er iets is dat boven alles staat. Hoe diep we ook gaan, of misschien juist hoe dieper, hoe hoger en rebelser die kracht. Hoe duidelijker de weg naar de hoogte waar alle rumoer, lawaai en ellende verstommen. Waar stilte heerst in oneindig licht en ongeschonden vertrouwen. De dimensie vanwaar we neer kijken op een kolkende massa die de weg kwijt is. Niet vanuit arrogante hoogte, maar vanuit een zwijgend zijn met compassie en aandacht. Wachtend tot iedere ziel bij zinnen is gekomen. Een utopie? Hoop verloren, al verloren.

Tot die tijd lijkt het mij blijvend zinvol ware inspiratie uit te brengen in de kunst en gelukkig, we staan niet alleen. Broeders en zusters kunstenaars, blijf schoonheid en waarheid de wereld in sturen om de lelijkheid, die ons mensen helaas niet vreemd is, te helen!

Armed with brush

The past two weeks have once again been all about magic at the Hoogzit studio. I can report that I have been in contact again with Mildred Elfenbein, the representative of the Little People, on the Hoge Veluwe. The search for the Lepelkoenen there will be enriched with finds of the Saint Hubertus Deer.

In addition, I have almost finished the first illustration for Greetje's book full of magic. Beautiful work to do, considering there is a real world behind the story in the Hakvoort house and stables.

This while the world is on fire elsewhere, which does affect me. And so I work on beautiful things. As a counterpart to all those atrocities that people do to each other and our fellow creatures. It's too big to comprehend. But it gives me a feeling to create even more beautiful and good things. Not out of desperation. But from an awareness that there is something that stands above everything. No matter how deep we go, or perhaps the deeper, the higher and more rebellious that power. The clearer the way to the heights where all noise, rumor and misery cease. Where silence reigns in infinite light and intact trust. The dimension from which we look down on a swirling mass that has lost its way. Not from an arrogant height, but from being silent with compassion and attention. Waiting for every soul to come to its senses. An utopia? Hope lost, everything lost.

Until then, it seems to me that it will make sense to continue to provide true inspiration in art and fortunately, we are not alone. Brothers and sisters artists, continue to send beauty and truth into the world to heal the ugliness, which is unfortunately not foreign to us humans!

Lees meer >> | 134 keer bekeken