Natuurkunst van de Veluwe
Maartse buien… Tijdens de schilderles was er de wens een mooie winterlucht te schilderen. Nu grijp ik daarbij vaak naar de voorbeelden van de oude meesters die werkelijk op meesterlijke wijze de Hollandse luchten weer konden geven. Wolken kijken is één van de meest boeiende bezigheden. Het is te vergelijken met kijken naar stromend water of een knappend vuurtje. Constant beweging, verandering, verrassing. Daarna in blijvende verwondering de elementen vast proberen te leggen… het valt nog niet altijd mee.
Wat me daarbij altijd opvalt is dat wij een soort oervorm in onze gedachten hebben die we vaak projecteren op zo’n onderwerp. Een wolk wordt daardoor meestal weergegeven met een platte basis en een stel bolletjes erboven. Maar werkelijk kijken naar een wolk, een stroompje, een vlam, het leert ons hele andere dingen. Niet weten, maar werkelijk zonder gedachten zien, de essentie van het element opnemen en stilzwijgend volgen. Het is een complete meditatie.
Bij de foto die ik vanmorgen van een verticaal zwierende wolk maakte kwam die verwondering boven. Wat een mirakel…
