Knappe ventjes

Terwijl Cooper’s portret op de ezel staat om droog achter de oortjes te worden, mocht ik er vanmiddag op uit om een tegenpool in kleur te ontmoeten. Cooper is een “Golden retriever”. Maar de Goldens in deze dagen zijn meer zilverwit dan goud. Het was wel heerlijk om aan deze knappe kerel te werken. Maar de andere knappe kerel die ik vandaag op de kiek nam om te gaan vereeuwigen voor zijn eigenares mag er ook wezen. Een heuse zwarte Welsh Cob. Prachtpaardjes. Ik werd er jaren lang geleden al verliefd op toen ik de Royal Welsh Show in Engeland bezocht. Al betrof het daar “showtypes” zoals de Engelse het noemen. Wij noemen zo’n postuur eerder een beetje aan de wat te stevige kant. Morris echter heeft een mooi lijntje. Het zal me een waar genoegen zijn hem in al zijn vrijheid in de olie te zetten.