Mission possible?
Zoals al bijna vanaf het begin van dit blog gemeld, mocht ik deelnemen aan een geheime missie. De tijd is gekomen om stukje bij beetje informatie vrij te geven van deze roeping. Mij is namelijk een ontzettend grote eer te beurt gevallen.
Opgegroeid met de boeken van Rien Poortvliet, kon ik zien hoe ontzettend veel plezier deze meester-illustrator had met zijn intrede in de wereld der kabouters. Dat dit een voorbode was voor mijn verdere loopbaan had ik destijds niet kunnen bevroeden.
Waar wij mensen nogal hoogmoedig kunnen denken dat wij contact kunnen leggen met het kleine volk, heb ik om mijn oren gekregen dat het zo geheel niet werkt. Wil het kleine volk contact met ons, dan zal zij daar eerst zelf toe overgaan wanneer een persoon ertoe bereid, dan wel geschikt voor is. Dat ik mij tot één van deze personen mag rekenen is werkelijk een zeer grote eer, zoals gezegd. Maar aan die eer hangt een taak. En die taak is niet licht, heb ik inmiddels verstaan.
Het kleine volk neemt niet voor de grap deze stap naar de mensheid, schenkt ons niet voor de gein de openbaring van hun gedachtengoed en wetenschap. De reden is eerder nijpend dan onderhoudend te noemen. En daarom, zo hebben zij mij verteld, hebben zij eerst mijn dromen, daarna mijn atelier bezocht. Zodat ik als nederig vertaler van hun hoofdwoordvoerder mag dienen.
Ik heb het over het volk der Veluwse Leperkoenen. Misschien bij enkelen van U beter bekend onder de naam Leprechauns, van oorsprong afkomstig uit het mystieke Ierland. Ik mag hen in beeld brengen, al is hun verschijning even persoonlijk als een droom, dus pint u mij alstublieft niet vast op een bepaalde eigenschap die U vreemd voorkomt en anders had bedacht.
Vooreerst mag ik U mijn ontmoeting met leider Us laten zien. Een zeer zeldzaam beeld dat voor het aller eerst de ether in gaat.
Tot de volgende ontmoeting...
Mission possible,
As told from almost the beginning of this blog, I was allowed to take part in a secret mission. The time has come to give way, bit by bit, the information of this calling. That is, as a great honour has been given to me.
Raised with the books of Rien Poortvliet , I could see how tremendously much joy this master illustrator has had entering the world of the goblins. That this may have been the omen to my own career I could not suspect at that time.
Where we people can think in a haughty way about making contact with the Little People, I have been whipped around the ears that it does not work this way at all. When the Little People want to contact us, they will only do so when a human being is ready as well as suited. That I may count myself to one of those human beings is a great honour, as said. But the honour comes along with a task. I have found out in the meanwhile, that task is not light to carry.
The Little People do not make this step to humanity for fun, they do not present their revelations and body of thought and knowledge for the heck of it. The reason is to be called more urgent than entertaining. And that is why, so they told me, they first entered my dreams and after that my atelier. So that I as the humble interpreter of their spokesman may serve.
I am talking about the People of the Veluwse Leperkoenen. Maybe more familiar to some of you under the name Leprechauns, originally coming from mystic Ireland. I may imaging them, although their appearance is just as personal as a dream, so please do not pin me down on a certain quality you would have thought differently.
For now I may present you my meeting with Us, their leader. A very rare image that will enter the internet for the first time.
Untill next time we meet here…