Neem mij niet kwalijk dat het weer even stil geweest is op mijn blog. De reden was uiteraard het droeve afscheid van mijn zeer geliefde oom.

Echter heeft zich intussen ook iets zeer verheugends voorgedaan. En al zou ik het uit willen bazuinen… dat mag ik nog niet. Ik weet, de mist trekt hier weer pesterig op. Ik had ook beter niets kunnen zeggen, maar toch wil ik laten weten dat ik weer dieper in het mysterie van de Veluwse Leperkoen geraakt ben en inmiddels iemand heb mogen ontmoeten en spreken wie, samen met diens collega’s eveneens benaderd is door het kleine volk!  

Us, de leider van de kleine Veluwenaren heeft mij met hem in contact gebracht. Bovendien heb ik mogen ontdekken in welk gebied op de Veluwe zich de hedendaagse Leperkoenen ophouden. Nog beter gezegd, al meer dan honderd jaar wonen! Jawel, het is niet niks. Welk een ontdekking… Zodra mij toegestaan wordt meer te melden over deze Grote Ontdekking leest u mij.

Pardon me that it has been quiet on my blog again. The reasons was of course the sad goodbye to my dearest uncle.

However something  enjoyable has occurred in the meanwhile. And I wish I could shout it out loud… but I’m not allowed yet. I know the mist is getting annoyable dense again. Maybe I should not have said anything, but still I want to let you know I have entered the mystery of the Veluwer  Leprechaun deeper once more and in the meantime have even met and spoken a person who, together with his colleagues has been approached by the Little People!

 

Us, the leader of the small Veluwemen has brought me in contact with him. Moreover I have been allowed to discover in which the Leprechauns of today dwell. Even better said, where they have lived longer than the passed hundred years! It’s amazing. What a discovery…

As soon as I am allowed to tell you more about it, you’ll read me.