Mandy - Nellestein

Soezen & soep

De heerlijkheid van het hebben van schilderclubs is dat de leden elkaar onderling inspireren. Soms zelfs uitdagen… Zo kwam één van m’n kwastgasten met de mededeling dat hij zich die middag  in de kookkunst zou storten met het maken van een pan soep. Dat had hij niet moeten doen, (maar achteraf zijn we blij dat hij het wel gedaan heeft). De volgende reageerde dat die soep uiteraard geproefd moest worden en dat zij ter verhoging van de aanstaande feestvreugde de volgende week in afwachting van de gemaakte spijs de broodjes mee zou brengen.

Ik kon zelf niet achterblijven en deed met een beloofde boter- en kaasbijdrage een duit in het zakje.

Dat het niet bij een geintje bleef hebben we vanmorgen mee mogen maken. Alsof er een lid van het koninklijk huis afgeleverd ging worden reed onze meester-kok zijn auto gracieus achterwaarts ons pad in naar de Hoogzit en daar verscheen… de pan! (vind het nog knap zonder morsen)

Een klein poosje later arriveerde onze gebak-aanbiedster met wel heel deftige zoete broodjes van een wel hele goede bakker die niet voor niets de letters “king” in zijn naam herbergt.

Er kon kunstzinnig gesnoept worden. Allereerst van de vorstelijke broodjes, vervolgens van de soep die werkelijk het predicaat Kunst met de grote K verdiende. We zijn niet eens meer aan de boter en kaas toe gekomen. Misschien volgende week bij de koffie en thee?

Wie mijn blog volgt weet dat ik mij met een soort van kabouters ophoud. Wat ik van hen kan verwachten weet ik nog niet precies, maar deze drie grote helpende “kabouters” zorgden er ook nog voor dat de afwas gedaan werd.

Het was een gezellige morgen, nogmaals dank voor het scheppen van een culinaire Kunstmorgen jongelui!

Art in the pan and on a saucer

The beauty of having painting-clubs is that the members inspire each other. Sometimes even challenge one another… It happened that one of my painting guests announced that he would plunge himself into the art of cooking by making a pan of soup that afternoon. He should not have mentioned this (but  afterwards we’re glad he did so). The next guest reacted on this, that this soup had to be tasted of course and that she, awaiting the meal and to enhance the festivity, would bring along some rolls.

I could not stay behind and with a promise of butter and cheese added my contribution.

That it did not stay at making a joke we were allowed to experience this morning. As if a member of the Royal family was to be delivered our master-cook drove his car graciously backwards into our path to the Hoogzit and there appeared… the pan! (I still think it’s very clever without spilling)

A little later our bakery-presenter arrived with I have to say very chic pastry of an I also have to say very good baker who does carry the letters “king” in his name for a good reason.

The relishing could start. First of the majestic pastry, after that the soup which could truely receive the predicate Art with a capital A. We did not even get to the butter and cheese. Maybe next time served with the coffee and tea?

Those who follows my blog know I am having contact with a kind of goblins. I do not know what to expect of them yet precisely, but these three large helping “goblins” even took care of doing the dishes.

It was a wonderful morning, thanks for creating a culinary Art-morning folks!