Onthullingen...
Lang heb ik moeten zwijgen over mijn geheime missie... Maar eindelijk mag ik de sluiers op gaan lichten! Alhoewel, er liggen nog vele nevelen ook voor mij nog over hetgene waar ik zo lang geheimhouding voor moest bewaren. Ik heb iemand leren kennen die weer kennis heeft van het Kleine Volk. Ja echt. Ik meen het. En voor wie niet bekend zijn met het Kleine Volk, ik heb al eens gemeld dat zich in Ierland wonderlijke dingen afspelen en de Ieren nog altijd heilig geloven in elven en aanverwante wezens. Aan verwante wezens zoals Leprechauns. Foutief vaak kabouters genoemd en ik begrijp die fout, maar het gaat hier toch echt om iets heel anders dan gezellige dikbuikige baardmannetjes.
Leprechauns worden wel eens omschreven als een samensmelting tussen een elf en een boze geest. Het laatste maakt hen niet altijd even vriendelijk.
Wel, het is een veel te lang verhaal om hier op te schrijven voor dit moment, maar ik heb een bevlogen boswachter ontmoet die mij weer in contact heeft gebracht met de Nederlandse afvaardiging, jawel, van de Leprechaun. Het betreft de Veluwse Lepelkoen. Ik ben lang door de molen gehaald en getest, zonder dat ik het wist, of ik wel geschikt geacht werd hun verhaal over te brengen naar de mensenwereld. Maar ik mag met gepaste bescheidenheid melden dat ik de examens met succes doorlopen heb en van mijn mentor Mildred Elfenbein de toestemming heb gekregen het bestaan van de Veluwse Lepelkoen wereldkundig te maken. Zijn woonplaats bevindt zich niet ver van mijn woonstee, op de Hoge Veluwe. In het weekend van 24 en 25 februari en de twee daarop volgenden, zal bekend worden gemaakt dat het Park deze bewoners herbergt. Geloof me, het wordt een feestje. Maar niet alleen dat.... De Lepelkoenen hebben niet voor niets contact gezocht met de boswachter, Mildred en mij. Zij hebben iets te vertellen. En als je de Hoge Veluwe en deze website in de gaten houdt, zullen zij je verrassen met allerhande wondermooie zaken, maar ook droevige. Blijf in verbinding....
Revelations…
For a long time I had to keep silence about my secret mission… But at long last I am allowed to lift up the vale! However, there are still many mists also for me over that of which I had to keep my secret for myself for such a long time. I have met someone who has knowledge of the Little People. I’m serious. And for those who are not familiar with the Little People, I already reported that in Ireland strange things happen and the Irish still believe strongly in elves and their kin. Kin like Leprechauns. Wrongly often called goblins, and I do understand that mistake, but we’re really dealing with a very different character than the cosy big bellied beard-men. Leprechauns are sometimes described as an amalgamation of an elf and an evil spirit. The latter does not make them very friendly all together.
Well, it’s a far too long story to tell at this moment, but I have met a very enthusiastic forester who has brought me in contact with the Dutch delegation, o yes, of the Leprechaun. We’re talking about the Veluwse Lepelkoen. I have been mangled out and tested without knowing this, if I was suitable to transfer their story into the world of people. But with appropriate modesty I can inform you that I passed the exams with success and my mentor Mildred Elfenbein gave me the permission to announce the existence of the Veluwes Lepelkoen to the world. His dwelling place is not far from mine, it’s on the Hoge Veluwe.
In the weekend of 24 and 25 February and the two following, it will be made known that the Park harbors these inhabitants. Belief me, it will become a party. But not just that… The Lepelkoenen did not seek contact with the forester, Mildred and me just like that. They have something to tell. And if you keep an eye on the Hoge Veluwe Website and this one, you’ll be surprised by them with all kinds of beautiful things they have to offer, but also sad ones.
Stay tuned...