Koen raad
Koen raad.
In een vorig blog en introductie van een dialoog tussen een natuurvorsers en een natuurwezen, heeft u kunnen lezen hoe Henk Ruseler, boswachter op de Hoge Veluwe, tot de ontdekking kwam dat hij al jaren geobserveerd werd door het Kleine Volk , de Veluwse Lepelkoenen. Zijn levenswijze en kijk op de natuur deden de Lepelkoenen besluiten zich aan hem te openbaren. Maar niet alleen deze natuurbeheerder en voorlichter willen zij laten delen in hun gedachtengoed. In een gesprek tussen Henk Ruseler en Us, hoofd der kleine Veluwenaren, leren wij begrijpen waarom na eeuwen van verborgenheid deze kleine heerschapjes zich tot de mens keren en in de openbaarheid treden.
Henk Ruseler: “Us, ik mag je vragen stellen. Wat ik graag zou willen weten, waarom komen jullie nu pas ten tonele. Het gaat niet goed met de natuur. Voor mijn gevoel zijn we al over de rand geschoven en is er geen weg terug. Hebben we het moment bereikt waarop het evenwicht door gaat slaan naar de verkeerde kant. Komen jullie niet te laat?”
Us: “Mijn beste, er zijn al zovele boodschappers voor ons geweest die de mens hebben geprobeerd te laten zien waar zij mee bezig waren. Boodschappers die alarmbellen af lieten gaan. Maar op de een of andere manier is de mens daar doof voor geweest. Lang niet iedereen, maar het gros wel. De meerderheid heeft nog niet geleerd te luisteren naar de tekenen dat het almaar meer vragen van een kwetsbare aarde dan nodig is, zijn tol zal eisen. Vele zieners, deskundigen op natuurgebied, geïnspireerde mensen die nog de binding met de natuur voelden hebben het geroepen in vele landen. In Europa vooral vanaf de industriële revolutie. Maar de Romantici zijn weggezet als zoete dwaalgeesten. Wie niet mee gaat met zijn tijd krijgt om de oren ouderwets te zijn. Uitbreiding van kennis kan levens redden, maar als die kennis op andere vlakken met grote onbescheidenheid onze wereld vertrapt, wie heeft het dan over vooruitgang?
Zonder jullie te willen kwetsen of beoordelen, de mens is eigenwijs. En in deze betekent het woord “wijs” niet wat het lijkt te zeggen, maar hebben wij het over de wijze waarop. “Eigen” staat niet zonder reden vooraan. Het is gebleken dat dit “eigen” niet alleen als het grootste belang gezien wordt, maar pas een les geleerd wordt als deze uit eigen ervaring bevestigd is.
Zeg tegen een mensenkind meer dan eens niet aan de kachel te komen omdat deze heet is en pijn kan veroorzaken. Pas als een kind zich uit eigenwijsheid een keer gebrand heeft weet het waar het gevaar ligt.
We zien de verschuivingen en veranderingen in de natuur. Mensen gaan het nu voelen, het bereikt hun huizen in de vorm van extremer weer, insecten die zich verder verspreiden, wateroverlast of waterschaarste.
We hebben lang gewaarschuwd in vele vormen, maar nu worden de lessen geleerd. En wij zijn in deze dagen gekomen om daarin te begeleiden. Nogmaals niet om over jullie, het Grote Volk te oordelen, niet om te straffen en te zeggen, zie je nu wel, had die haard nu maar niet aangeraakt.
Ons respect voor ieder schepsel is daarvoor te groot. We zien toe op hoe het Grote Volk leert en willen daar alleen in bij staan. Zie het als een soort van brandzalf, met daarbij wel de boodschap, nu je wakker bent en weet hoe het voelt, red wat er te redden valt en wees je bewust van je bijdrage op deze planeet met al haar wonderen.
