Mandy - Nellestein

Al zitten we in een halve lockdown, ik post hier de negende brief die ik in de complete opsluiting schreef aan mijn kwastgasten. Moeilijk te voorspellen of het weer die volledige ophokplicht op zal gaan de komende maanden. Toen ik de negende brief schreef ging het de goede kant op. Bij nummer tien, wie niet weg is is gezien, konden we onze schuilplaatsen weer verlaten.

Moge het zo zijn... och en wensen mag altijd toch?

Vogelen

Brieven van de Hoogzit.

Lieve kompanen in de strijd tegen de grote onbekende. Brief 9… en ik ga een dappere voorspelling doen, als we tot 10 geteld hebben (100 is wel erg veel) en we ons wat minder voor elkaar hoeven te verstoppen, ieder kan zeggen: ik kom! We elkaar weer kunnen ontmoeten en zien.

Al is de strijd nog niet gestreden. En wie de ware grote onbekende is waar wij ons tegen moeten wapenen, ook dat is nog de vraag.

Ik begrijp dat mensen wantrouwig worden en de manier waarop alles aangepakt en geregeld wordt denkbeelden in het leven roept die soms even gevaarlijk zijn als een virus dat vele levens eist. Complot-denken geeft een gevoel van zekerheid in een onzekere tijd. Psychologisch is deze gedachten sprong dan ook verklaarbaar.

Echter uit blinde angst achter elkaar aan rennen naar middelen die averechts werken, zoals chloor drinken of een (te vroeg uitgebracht en eerlijk? gefabriceerd) vaccin klakkeloos gebruiken is ook geen oplossing lijkt me.

Zoals jullie weten is de Hoogzit niet alleen een thuishaven voor creatieve geesten, ook voor duiven. Een soort veredelde duiventil. Echter vooral in het voorjaar delen een grote groep Kauwtjes in de spijzen. Ik ben dol op deze grijze graafjes, het zijn sociale, onderling gezellige dieren. Ze babbelen wat af en kijken me met hun pientere grijze oogjes aan op een manier waarvan ik het gevoel heb dat ze me lezen. Maar ik weet dat ze, net als de duiven, graag rond het atelier zijn omdat hier voedsel verstrekt wordt. Een soort levensverzekering in tijden dat zij hun jongen groot brengen. En hoe leuk ze ook zijn, het blijven rovertjes.

Het verbaast me daarom dat de stadsduiven, welke ook vanwege het voer hun thuis hier vinden, de kauwtjes, die eigenlijk een van hun natuurlijke vijanden zijn, tolereren en zelfs zonder angst samen met hen in het hok eten. Een prachtig gezicht. Een stukje hemel op aarde en ik wil de zwarte eierdiefjes zeker niet scharen onder karakters die we onder de mensheid vinden, daarin zijn dieren altijd tegengesteld en onschuldig, maar er is denk ik wel een vergelijking te trekken met dit gebeuren en onze situatie in deze dagen.

In tijden van angst en beven zijn er altijd verduisterde geesten die profijt willen trekken van de zwakheid van anderen. Op welke manier ook. Waakzaam zijn en blijven om ons niet te laten verleiden “rovertjes” binnen te laten die onze toekomst willen sturen op een manier waar we ons niet bewust van zijn en geen keuze in hebben mag toch geen alternatief voor angst zijn me dunkt. Angst is zoals het spreekwoord terecht zegt een verkeerde raadgever die tegenover vrijheid en verantwoordelijkheid staat. Better a warrior than a worrier. (Beter een strijder dan een tobber).

Wat ik er van kan zeggen in de situatie van het hok hier is dat de kleine kraaien die getolereerd worden de duivenstand gereduceerd houden en binnen de perken. Zij zelf van voedsel voorzien worden en hun kroost groot kunnen brengen. Ik zal de vergelijking niet verder door trekken, maar wat dat betreft zitten de kauwtjes er warmpjes bij.

Liefs,

Mandy

Bird watching
Letters from the Hoogzit.

Dear companions in the fight against the great unknown. Letter 9… and I'm going to make a brave prediction, when we've counted to 10 (100 is a lot) we don't have to hide from each other as much, everyone can say: I'm coming! We can meet and see each other again.
Although the battle is not over yet. And who is the true great unknown against whom we have to arm ourselves, that is also the question.
I understand that people are becoming suspicious and the way everything is handled and arranged creates ideas that are sometimes as dangerous as a virus that takes many lives. Conspiracy thinking gives a sense of security in an uncertain time. Psychologically these thoughts leap can be explained.
However, running after each other out of blind fear to drugs that are counterproductive, such as drinking chlorine or using a vaccine (released too early and honestly? Manufactured) is not a solution either, I think.

As you know, the Hoogzit is not only a haven for creative minds, but also for pigeons. A kind of glorified dovecote. However, especially in the spring, a large group of Jackdaws share in the food. I love these little gray earls, they are social, friendly animals. They talk a lot and look at me with their bright gray eyes in a way that I feel they are reading me. But I know that, like the pigeons, they like to be around the studio because food is provided here. A kind of life insurance during times when they raise their young. And no matter how nice they are, they remain gimmicks.
I am therefore surprised that the city pigeons, which also find their home here because of the food, tolerate the jackdaws, which are actually one of their natural enemies, and even eat together with them in the loft without fear. A beautiful sight. A piece of heaven on earth and I certainly do not want to classify the black egg thieves among characters that we find among humanity, in that animals are always opposite and innocent, but I think a comparison can be drawn with this happening and our situation in these days .
In times of fear and trembling, there are always darkened minds who want to take advantage of the weakness of others. Whichever way. Being and remaining vigilant not to be tempted to let in “robbers” that want to direct our future in a way that we are not aware of and have no choice in should not be an alternative to fear, I think. Fear, as the saying goes, is a false counselor facing freedom and responsibility. Better a warrior than a worrier.
What I can say about it in the situation of the loft here is that the small crows that are tolerated keep the pigeon stock reduced and within bounds. They themselves are provided with food and can raise their offspring. I will not continue the comparison, but in that respect the jackdaws are in a warm comfortable place.


Love,
Mandy