Uit vogelen
Grenzeloos genieten
Er zijn zoveel dingen die ons in deze dagen bezig houden. Omstandigheden die ons vreemd zijn, beperkingen waar we mee om moeten leren gaan. Ik heb de brieven gedeeld hier met de ervaringen van een lock down en alles wat erbij komt. Het dreigende virus. Maar soms is het even ZO lekker heel wat anders te beleven, of herbeleven. Sweet memories. Vanaf nu wil ik even zonder de kop in het zand of in de wolken te steken de schrijfsels gaan delen die ik maakte tijdens de reizen waar ik aan deelgenomen heb. Te beginnen met een zalige vogelreis naar Zweden. Pukkel op? Daar gaan we!
Het zal zo rond 1996 geweest zijn dat ik het volgende verslag schreef:
Mijn roofvogelreis naar Zweden wordt ingezegend met de komst van een gewond Kauwtje. Of komst… ik heb er wel wat voor moeten doen om hem in handen te krijgen. Tijdens een avondwandelingetje met Candy mijn Heidewachtel, troffen we de stakker in de perenbongerd bij het gemeentehuis. Gebroken vleugel, dat was duidelijk. Vliegen lukte niet, hippen wel. Heel goed zelfs. Ondanks dat de kleine kraai me rustig aan keek en even bleef zitten toen ik op hem afliep, leek het hem toch niet zo’n goed idee zich te laten vangen. Echter mijn, naar ik hoop, reddingsactie is gelukt. Dit echter niet voor hij door een opper vreselijk onaangename… zeg maar gerust stront sleepte met zijn lamme vleugel, die hij als een neer gezwaaide vaandel naast zijn lijfje mee trok. Ik kan heel best tegen een keutel, maar niet als deze door mijn eigen soortgenoten geproduceerd is. Er lag zelfs w.c. papier bij. Wat voor mij bevestigde dat het niet een hond was geweest die zich druk had gemaakt om zich na de sanitaire daad grondig af te vegen.
Met gras heb ik de kauw schoongeveegd. Een zakdoek om de vogel heen gevouwen en met een dichte neus zijn we huiswaarts gekeerd. Fijn hokje voor het dier klaargemaakt, hem gewassen en laten drinken, voer bij hem neer gezet met het voornemen, morgen naar “ome dok”.
Hoe dan ook, het vogelen begon al voor ik naar Zweden vertrok.
Wordt vervolgd…
Joy without boundries
There are so many things that occupy us these days. Circumstances that are alien to us, limitations that we have to learn to deal with. I have shared the letters here with the experiences of a lock down and everything that comes with it. The threatening virus. But sometimes it is just SO nice to experience or relive something completely different. Sweet memories. From now on I want to share the writings I made during the journeys in which I participated, without burying my head in the sand or in the clouds. Starting with a blissful birding trip to Sweden. Rugsack up? Here we go!
It must have been around 1996 that I wrote the following report:
My bird of prey trip to Sweden is blessed with the arrival of an injured Jackdaw. Or coming… I had to do something to get my hands on it. During an evening walk with Candy my Heidewachtel, we met the poor beggar in the park at the town hall. Broken wing, that was clear. Flying was not possible, he could hip though. Even very well. Although the little crow looked at me calmly and sat for a moment when I walked up to him, he didn't seem it such a good idea to let himself be caught. However, my, I hope, rescue has been successful. This, however, not before he met with a terribly unpleasant supreme ... let's say, heap of shit through which he dragged his lame wing. The wing which he pulled along next to his body like a swung down flag.
I can handle a droppings very well, but not if it is produced by my own kind. There was even a toilet paper. Which, to me, confirmed that it hadn't been a dog that bothered to thoroughly wipe after the sanitary act.
I did wipe the jackdaw clean with grass. A handkerchief wrapped around the bird and we returned home with a closed nose. Prepared a comfortable cage for the animal, washed it and let it drink, gave him food and left him in peace with its intention, tomorrow to "uncle doc".
Anyway, the birdwatching started before I left for Sweden.
To be continued…
