Mandy - Nellestein

Nostalgisch uitje

Vorige week heb ik geen blog geschreven. Ik had nog iets alleen in beeld willen brengen, maar dat is niet gelukt. Daarom doe ik het hier maar.

Het is een briefje dat in de zomer wel eens te vinden was in ons dorp. Ik zeg dorp al heeft Ede een enorme groei doorgemaakt de laatste jaren en roept de puber nu stad te zijn. Ook goed, maar voor mij blijft Ede mijn dorp. En daarbij horen een paar plekjes die nog echt authentiek zijn. Zoals graanhandel Roosenboom aan de Kampstraat. Of, zo de oud Edenaren het noemen, de Meul.

Jaren geleden mocht ik een artikel verzorgen voor de krant over deze unieke molen waar ik al richting een halve eeuw het voer voor mijn kipjes en duifjes haal. De molen die in oorlogstijd stiekem in de nacht door kon draaien voor de noodlijdende inwoners van Ede en omstreken omdat hij brandstof gestookt was en zijn wieken hem niet verraadden.

De maler waar het hier om gaat is in al die jaren niet veranderd. De bezetting ook nauwelijks. Hielpen voorheen de oude Roosenboom en nazaat Maas je met je bestelling, heden ten dage is het nog altijd zijn zoon die moeiteloos een grote zak graan op de schouder gooit en de legkorrels afweegt op de antieke weegschaal.

Pinnen kan je er niet. De enige luxe van de laatste jaren is plakband in plaats van een touwtje om de zak van je koop dicht te vervoeren.

Bij deze gemoedelijkheid hoorde de zomerse boodschap op een briefje die soms aan de grote houten deur geprikt vertelde;

“We zijn een dagje uit”.

En dan ging je gewoon de volgende dag nog een keer.

Vorige week maakte ik met mijn familie een dagje Thorn mee in midden Limburg.

Het prachtige witte stadje dat evenzo nostalgie ademt. Hier is veel meer moois bewaard gebleven dan in Ede, maar ik ben blij dat wij Roosenboom nog hebben. Zolang het duurt… Met de mooie boodschap die ik vorige week hier had willen posten.

Nostalgic getaway

Last week I did not write a blog. I wanted to put something else in the picture, but that didn't work out. That's why I'm doing it here.

It is a note that sometimes could be found in our village in the summer. Yes, I say village, although Ede has experienced enormous growth in recent years and the adolescent now calls itself a city. All good, but for me Ede remains my village. And that includes a few places that are still really authentic. Such as Roosenboom grain merchant on Kampstraat. Or, as the old people of Eden call it, the Meul.

Years ago I was allowed to write an article for the newspaper about this unique trade where I have bought feed for my chickens and pigeons for almost half a century. The mill that could secretly run through the night during wartime for the ailing inhabitants of Ede because it was fuel-fired and its blades did not reveal it’ s existence.

The grinder in question has not changed in all these years. The occupancy hardly. The old Roosenboom used to help you with your order, today it is still his son who effortlessly throws a large sack of grain on the shoulder and weighs the laying grains on the antique scales.

You can't pin there. The only luxury of recent years is tape instead of a string to transport the bag of your grain closed. This conviviality was accompanied by the summery message on a note that was sometimes pinned to the large wooden door, saying;

“We are out for the day”.

And then you just went again the next day.

Last week I spent a day with my family in Thorn in central Limburg.

The beautiful white town that also breathes nostalgia. Much more beautiful things have been preserved here than in Ede, but I am glad that we still have Roosenboom. As long as it lasts... With the beautiful message I wanted to post here last week.

“We are out for the day”.