Mandy - Nellestein

De ezeltjes staan al weer klaar voor vandaag. Vier keer per week geef ik groepsles. Mijn moeder gaf ook schilderles. Bij haar begon het toen ik nog op de lagere school zat en zij samen met een andere moeder op een keramiekclub zat. Toen ze iets anders zochten stelde mam haar voor om eens bij haar te komen schilderen. Al snel haakten meerdere moeders aan en van mond tot mond ging het “gerucht” dat er een fijne plek was om ook nog eens gedegen les te krijgen. De schilderclub was geboren.

Ik volgde in de traditie toen ik 21 was. Bezocht eerst de mensen thuis waar per adres zich clubjes van drie á vier vormden om te leren omgaan met verf en penselen. Later toen mijn vader een stuk bij het huis aan gebouwd had als tekenkamer, mocht ook ik de mensen daar uitnodigen.

Ik schreef hele cursussen, pakte elk onderwerp bij de kladden en presenteerde het als model om van te leren en vooral te genieten. Want dat staat in mijn lessen voorop. Het leren kijken en je verwonderen over zoveel wondermooie zaken om ons heen waar we op een doodgewone dag blindelings aan voorbij lopen. Te gaan beseffen dat er dan zelfs geen doodgewone dagen meer bestaan, maar er altijd wel iets op je pad komt dat je aandacht vraagt en verdient.

Maar niet alleen dat. Deze ervaringen delen in een club brengt weer met zich mee hoe verrassend ieder een gekozen onderwerp vertaalt in materie. Dit inspireert elkaar. En dat maakt elke groep tot een kleurrijk pallet op zich in een kunstzinnig samen komen.

mijn moeder met enkele van haar clubleden tijdens een buiten evenement

Colorful palette of brush guests

The easels stand ready again for today. I give group lessons four times a week. My mother also taught how to paint. It started with her when I was still in primary school and she was at a ceramics club with another mother.

When they were looking for something else, Mom suggested that she might like to come and paint too. Soon several mothers joined and word of mouth spread that there was a nice place to also receive solid lessons. The painting club was born.

I followed in the tradition when I was 21. First visited the people at home, where groups of three or four formed per address to learn how to handle paint and brushes.

Later, when my father had added a piece to the house as a drawing room, I was also allowed to invite the people there.

I wrote entire courses, took each subject by the dredge and presented it as a model to learn from and, above all, to enjoy. Because that's what comes first in my classes. Learning to look and marvel at so many wonderful things around us that we blindly walk past on an ordinary day.

To realize that even ordinary days no longer exist, but something always comes your way that demands and deserves your attention.

But not only that. Sharing these experiences in a club brings with it how surprisingly everyone translates a chosen subject into matter.

This inspires each other. And that makes each group a colorful pallet in itself in an artistic gathering.