Mandy - Nellestein

Winds of change

Een prachtig lied van Scorpions. Gezongen in een tijd waarin de verdrukking werd verbrokkeld en een nieuwe tijd van vrijheid en een open toekomst als een wijd speelveld voor degenen lag, die lang achter en muur hadden moeten leven. In broederschap bovendien.

De winden waaien opnieuw. Het zijn geen briesjes meer, maar af en toe wordt het flink stormachtig. Op wereldvlak, maar ook persoonlijk kunnen we die wind van verandering in deze tijd van turbulentie goed vernemen.

Zo deed het mij veel te horen dat Henk Ruseler, beter bekend als de boswachter van de Hoge Veluwe, is overleden. Jaren lang het gezicht van het park die in menig (jong) mens de schoonheid en het grote belang van de natuur heeft wakker gemaakt of aangewakkerd.

Hij was degene die, toen ik hem voorstelde aan de Lepelkoenen(een klein volk met gelijke inspiratie) deze wezentjes hartelijk uitnodigde op de Hoge Veluwe. De speurtocht die aldaar gevolgd kan worden, is er nog altijd een herinnering aan.

Eerder wijdde ik al een blog aan hem en daaruit bleek al hoe ziek hij was. In het laatste contact dat ik met hem had gaf hij echter aan dat het wat beter ging. Helaas ontmoette hij opnieuw een wind of change…

De buurt waarin ik woon, de buren die ik heb, we kennen elkaar al meer dan vijftig jaar. Dan wordt je een beetje familie. Allemaal fijne mensen, bereid elkaar te helpen. De buurjongen die geboren werd toen ik ook nog kind was, is achter het huis van zijn ouders gaan wonen. Muzikant, automonteur. Ik kijk uit op zijn garage waar het altijd gonsde van de muziek en motorisch geronk.

Toegegeven, het was midden in de nacht soms wat veel, maar evengoed een fijne hoek met veel leven.

Na het plotseling overlijden van zijn vader, uiteraard ook een deel van onze geliefde Heuvelsepadfamilie, kon hij het niet meer zo vinden. Deze enorme valwind van verandering heeft hem nu doen besluiten samen met zijn vriendin te vertrekken. Ik zal ze missen. Het wordt stil daar. Windstil, maar ook anders. En ik hoop van harte dat de wind hen thuis brengt, zoekend als zij zijn.

En zo staan we in wereldse en persoonlijke weersomstandigheden onszelf staande te houden terwijl het enige wat niet verandert de verandering zelf is.

Wat ook onveranderlijk is, is die Ene waarop we onze koers mogen richten.

Aldus. de Zuidwester maar weer op en met moed en vertrouwen verder. Gewapend met pen en penseel.

Of muziek. Dat altijd liever dan een werkelijk dodelijk wapen. Met de hoop dat de winds of change magic moments mogen brengen, en zoals Scorpions zo veel belovend zingen;

“Like a stormwind that will ring the freedom bell
For peace of mind
Let your balalaika sing
What my guitar wants to say”

Winds of change
A beautiful song by Scorpions. Sung at a time when oppression was crumbled and a new time of freedom and an open future lay like a wide playing field for those who had had to live behind a wall for a long time. In brotherhood, moreover.
The winds are blowing again. There are no more breezes, but occasionally it gets quite stormy. On a global level, but also personally, we can hear this wind of change well in this time of turbulence.
For example, it hurt me a lot to hear that Henk Ruseler, better known as the forest ranger of the Hoge Veluwe, passed away. For years, it has been the face of the park that has awakened or encouraged the beauty and great importance of nature in many (young) people.
He was the one who, when I introduced him to the Lepelkoenen (a small people with similar inspiration), warmly invited these creatures to the Hoge Veluwe. The treasure hunt that can be followed there is still a reminder of it.
I previously dedicated a blog to him and it showed how ill he was. However, in the last contact I had with him, he indicated that things were going a bit better. Unfortunately, he encountered another wind of change…
The neighborhood I live in, the neighbors I have, we have known each other for more than fifty years. Then you become a bit like family. All nice people, willing to help each other. The boy next door, who was born when I was a child, moved behind his parents' house. Musician, car mechanic. I look out at his garage, which was always buzzing with music and engine whirring.
Admittedly, it was sometimes a bit much in the middle of the night, but it was still a nice corner with a lot of life.
After the sudden death of his father, of course also part of our beloved Heuvelsepad family, he could no longer find his way. This enormous wind of change has now made him decide to leave with his girlfriend. I will miss them. It gets quiet there. Windless, but also different. And I sincerely hope that the wind takes them home, searching as they are.
And so we find ourselves holding up in worldly and personal circumstances while the only thing that doesn't change is change itself. What is also unchangeable is the One upon which we may direct our course.

Thus. back on the storm hat and continue with courage and confidence. Armed with pen and brush.
Or music. Always preferable to a truly deadly weapon. With the hope that the winds of change may bring magical moments, and like Scorpions sing so promisingly;
“Like a storm wind that will ring the freedom bell
For peace of mind
Let your balalaika sing
What my guitar wants to say”