Loops en Lunters

De titel zal wellicht wat vragen oproepen. Verder lezend zal je ontdekken dat het één alles met het ander te maken had op een weer eens bijzonder gedeeld moment.

“Je bin uutgenoodegd veur ’t bijwoone van de eerste Algemene Vergaodering van de Stichting Oud Lunterse Dag”, klonk de aanhef in de mijn niet mis te verstane “moer’s taol”. Dat, omdat ik weer met een kraam op de illustere dag ons schilderwerk mag presenteren. Een traditie die ik van mijn moeder overgenomen heb.

Een andere traditie die de Kemissie (ondertiteling : Commissie) heeft doorgezet naar mij is de eervolle taak de sticker voor het feest te mogen ontwerpen. Daar was ik die maandag mee bezig. Of beter gezegd, ik had er de laatste hand aan gelegd.

Daarvoor had ik schilderles gegeven aan één van mijn clubs, dus om even op adem te komen en de honden te luchten, hoog tijd de wandelschoenen onder te binden. Bliss, mijn jachthondje is loops. Loops en jacht betekent hond weg als ik haar nu los laat. Dus heeft ze helaas lijn-arrest.

Om de reuen niet in de verleiding te brengen een uitgestippelde plasroute te volgen die Bliss met veel bliss uitzet, loop ik nu niet in de losloopgebieden die Ede rijk is. Het zijn nu stadswandelingen en we ontdekken werkelijk fantastische dingen, moet gezegd.

Zo koos ik die middag een pad dat langs de Eikelakkers voerde en passeerde een huis waar een kunstenaar moet wonen. Een artistieke tuin, houten bank met een trots “LUNTEREN” erop doet mij vermoeden dat het hier ook een boreling van het genoemde dorp betreft.

Maar tot mijn grote verrassing trof ik tegenover het huis een lantaarnpaal aan met een reeks stickers. Bovenaan een aantal die mijn moeder gemaakt heeft voor Oud Lunteren, mijn laatste eronder. En zo was de “loop” weer rond.

In heat and Lunters

The title may raise some questions. As you read on, you will discover that one thing had everything to do with the other in another special shared moment.

“You are invited to attend the first General Meeting of the Oud Lunterse Dag Foundation,” was the opening line in my unmistakable “moer's language”. That's because I can once again present our painting work with a stall on the illustrious day. A tradition that I inherited from my mother.

Another tradition that the Kemission (subtitle: Commission) has passed on to me is the honorable task of designing the sticker for the party. That's what I was working on that Monday. Or rather, I had put the finishing touches on it. Before that I had given painting lessons at one of my clubs, so to catch my breath and give the dogs some air, it was high time to put on my walking boots.

Bliss, my hunting dog is in heat. In heat and hunting means dog gone if I let her loose now. So unfortunately she is under leash arrest. In order not to tempt the males to follow a mapped out pee route that Bliss sets out with great bliss, I do not now walk in the off-leash areas in Ede.

They are now city walks and we discover really fantastic things, it must be said. That afternoon I chose a path that led along the Eikelakkers and passed a house where an artist must live. An artistic garden, wooden bench with a proud “LUNTEREN” on it makes me suspect that this is also a born of the village mentioned. But to my great surprise I found a lamppost opposite the house with a series of stickers. At the top are some that my mother made, my last one below. And so the “loop” came full circle again.